Corona-Gasten #3

By gwen / portret

Bertien
Bertien, in ‘t schriftje staat ze altijd als B10. Ik doe dat niet. Ik schrijf gewoon Bertien. Toen ik aan haar dacht, en waar ik met haar wilde afspreken, dacht ik aan buiten. Bertien plaatst vaak fotootjes van wat ze allemaal tegenkomt tijdens haar wandelingen, treinreizen, omzwervingen. Fotootjes van kleine dingetjes, details, dingen die je snel over het hoofd ziet. Vind ik mooi, dat ze dat doet.
Dus we spraken buiten af, liepen naar het strandje en weer terug.
Ze redt zich wel, zei ze. ‘Tis niet leuk. Maar t kon ook erger. Sommigen hebben het ook erger.’
Ze zet zich in voor lokale vrijwilligersgroepen. ‘Tis mooi als je wat voor anderen kan doen.’
Dat is zo. So good for you! .

(Begin mei 2020 ben ik begonnen met een projectje. Ik sta nog altijd achter de bar in ‘t Kroegje. Een klein bruin cafeetje in Kampen. Ik vroeg me af hoe het met iedereen zou zijn. Met al die mensen die lief en leed delen aan de bar, maar daarbuiten elkaar vaker niet dan wel spreken. Ik spreek ze ook nauwelijks meer. Dus ben ik ze op gaan zoeken! Iedere geportretteerde mag zeggen naar wie zij benieuwd zijn, en dan ga ik daarheen. En zo kunnen we toch even zien hoe ‘t nou is met iedereen)