Corona-Gasten #8

By gwen / portret



Of Japie, of Jappie..
Ik heb jaren lang niet geweten hoe hij nou precies heet, of hoe je dat dan spelt.
Jaap kwam eigenlijk niet zo vaak meer in de kroeg. Vroeger wel, maar dat was voor mijn tijd. Ik ken Jaap vooral van de momenten dat hij voorbij fietste en het hele terras dan collectief ‘JAPPIE’ schreeuwde (ook niet ‘hoi Jappie, of ‘hey’ of een andere groet, nee, enkel z’n naam roepen 😊).
We stonden wat onwennig tegen elkaar aan te kijken. Eerst. Maar dat ging snel over. We hadden het over familie, thuiswerken, en over de musjes die steeds op de kozijnen aan kwamen vliegen.
We hadden het over van alles, het voelde een beetje alsof we alle niet gevoerde gesprekken aan de bar nu maar aan het inhalen waren. En dat was prima.

(Begin mei ben ik begonnen met een projectje. Ik sta nog altijd achter de bar in ‘t Kroegje. Een klein bruin cafeetje in Kampen. Ik vroeg me af hoe het met iedereen zou zijn. Met al die mensen die lief en leed delen aan de bar, maar daarbuiten elkaar vaker niet dan wel spreken. Ik spreek ze ook nauwelijks meer. Dus ben ik ze op gaan zoeken! Iedere geportretteerde mag zeggen naar wie zij benieuwd zijn, en dan ga ik daarheen. En zo kunnen we toch even zien hoe ‘t nou is met iedereen.)
G-JSBS23SS5D